Yalnızlık..

Öyle bir şey ki,
Olmadığında özlem duyarsın,
Biraz nefes alabilsem dersin.
Oysa gerçekten yalnız kalınca..
Alıştığın her ses zihninde at koşturur,
Sen ise, bir o yana bir bu yana boş bakışlarla dolanır durursun.

Ne ararsın?
Duyduğun soluğun sahipleri nerede?

Gördüğün gündüz düşleri dönecek mi hiç gerçeğe?

Alışınca insan, yalnız kalmamaya hiç;
Özler yalnızlığı.

Oysa yalnızlık;
Ne koyudur!
Ne karanlık!
Ne korkutucu!

Yine de,
mecbursa insan,
dost eyler kendini,
kendine..

Sokakta kendi kendine konuşarak yürüyenlere, deliymiş gibi bakmayın.
Onlar yalnızdır sadece..